مدل بندی داده های بقا طولانی مدت با استفاده از مفصل

داده های بقا چند متغیره در بسیاری از زمینه مختلف علمی به کار می روند. برای در نظر گرفتن ساختار وابستگی میان زمان های بقا روش های مختلفی وجود دارد. یکی از روش هایی که در سال های اخیر برای مدل سازی داده های بقا چند متغیره مورد استفاده قرار گرفته است، تابع مفصل می باشد. مفصل ها توابعی هستند که توزیع های حاشیه ای را به توزیع توام آن ها پیوند می دهند. در آنالیز بقا فرض می شود که تمام افراد تحت مطالعه پیشامد مورد نظر را تا پایان مطالعه تجربه می کنند، اما ممکن است که پیشامد مورد علاقه برای تمام افراد رخ ندهد. این افراد به عنوان افراد شفایافته، مصون و یا غیر مستعد شناخته می شوند. مدل هایی که قسمتی از یک جامعه شفایافته را در نظر می گیرند، معمولا مدل های بقا طولانی مدت یا شفایافته نامیده می شوند. رایج ترین نوع مدل های شفایافته مدل شفایافته آمیخته می باشد. در این پایان نامه هدف مدل سازی داده های بقا دو متغیره ی شفایافته به کمک تابع مفصل می باشد، برای این منظور در این پژوهش از توابع مفصل ارشمیدسی کلایتون، گامبل، فرانک و تابع مفصل فارلی – گامبل – مرگنسترن استفاده شده است. گاهی اوقات مشاهدات زمان بقا از خوشه هایی به دست می آیند که به هم وابسته هستند این وابستگی به دلیل متغیرهای کمکی اندازه گیری نشده ای است که در خوشه ها مشاهده نشده اند. این وابستگی را می توان از طریق اثر تصادفی که در مدل های بقا، شکنندگی نامیده می شود در مدل وارد نمود. در پایان مدل های شفایافته آمیخته با استفاده از تابع مفصل را بر روی داده های پیوند قرنیه دو طرفه و مدل های شفایافته آمیخته با استفاده از تابع مفصل با اثر تصادفی را بر روی داده های فاصله تولد در شهر اهواز که مشاهدات فواصل تولد به صورت خوشه ای به دست آمده اند، مدل سازی می کنیم. برای انتخاب بهترین مدل برازش داده شده به داده ها از معیار اطلاع انحراف (dic) استفاده شد.